Agenda & tickets

Reinier Schimmel | George

Reinier (55) is fysiek acteur en werkt sinds 2006 samen met Jakop Ahlbom. Zijn favoriete voorstelling is Innenschau. In We Don’t Live Here Anymore speelt hij de rol van George.

Kun je jouw personage kort omschrijven?

“Mijn personage neemt het leven niet zo serieus en ziet het vooral als een spel. Daardoor komt hij er eigenlijk te laat achter wat de gevolgen zijn. Hij gaat vreemd met de vriendin van zijn beste vriend, maar denkt dat dat allemaal wel kan en verbindt er weinig consequenties aan. 

In de loop van het stuk merkt hij dat hij daardoor alles verliest: zijn vriendschap en zijn vrouw. Hij neemt zelf geen beslissingen, maar laat het afhangen van wat de anderen doen, zijn vrouw besluit bijvoorbeeld dat ze samen doorgaan. Ik zie hem daarom als een opportunist: iemand die blijft meebewegen, maar uiteindelijk nergens echt voor kiest.”  

Herken je iets van jezelf in je personage?

 “In het opportunistische herken ik mezelf niet, maar wel in het speelse. Tegelijkertijd neem ik het leven juist veel serieuzer dan hij. Ik ben hardwerkend en gedisciplineerd en probeer binnen dat kader het leven zo leuk mogelijk te maken. Hij neemt alles veel lichter dan ik.”

Wat vond je het meest uitdagend aan deze rol?

“De grootste uitdaging zit in het feit dat de tekst al op band staat, door anderen gespeeld en ingesproken. Hun intonatie en timing zijn dus leidend. Dat kan behoorlijk lastig zijn, want mijn eigen timing kan ik niet volgen, ik moet me voegen naar hun spel. Daar ligt voor mij de uitdaging.”

Hoe is het voor jou als danser/beweger om in een voorstelling met tekst te spelen?

“Ingewikkeld, maar ook heel interessant. Zoals ik al zei, de timing wordt door de band bepaald en ik kan alleen maar reageren. Maar ík sta straks op toneel en moet dat volledig vullen. Het voelt soms bijna schizofreen.

Tegelijkertijd is dit iets totaal nieuws, ook voor Jakop. Ik heb het in het theater nog niet vaak zo gezien. We zijn echt een experiment aangegaan en dat maakt het cool en spannend: hoe werkt dit, werkt het überhaupt, en hoe dan precies? Het is een grote zoektocht.”

Kun je We Don’t Live Here Anymore in een paar woorden omschrijven?

 “Vanuit het verhaal zou ik zeggen: hoe ver kun je gaan in de liefde, in een relatie en in het liegen. Hoe ver kun je gaan als vriend of partner. Vreemdgaan, thuiskomen en doen alsof er niets is gebeurd… tot hoever kun je dat rekken. Dat is de grens waar de voorstelling over gaat.”

Wat hoop je dat het publiek meeneemt uit jouw personage of uit de voorstelling?

“Ik denk dat veel mensen zich zullen herkennen in het verhaal. Of je nu zelf bedrogen hebt, bedrogen wordt of bang bent daarvoor, die situatie is herkenbaar. Daarnaast hoop ik dat het publiek iets meekrijgt van het gevoel van eenzaamheid dat in alle vier de karakters aanwezig is. Want uiteindelijk is iedereen wel eens, op een bepaalde manier, eenzaam.”