Agenda & tickets

Gwen Langenberg | Anna

Gwen (49) is danseres en werkt sinds 2011 samen met Jakop Ahlbom. Haar favoriete producties waar ze in mee speelde waren Horror, Vielfalten Syzygy. In We Don’t Live Here Anymore speelt ze de rol van Anna.

Kun je jouw personage kort beschrijven?

“Anna is samen met George, maar merkt dat het contact steeds minder wordt. Ze houdt nog steeds van hem, maar voelt dat er iets niet klopt, dat hij misschien een ander heeft. Toch zoekt ze allerlei manieren om in verbinding met hem te blijven.

Ik zie haar als een liefdevolle vrouw, maar ook heel zoekend. Ze voelt die onderstroom van: er klopt iets niet meer en vraagt zich voortdurend af: wat gebeurt er met mij, wat gebeurt er met hem? Anna mist de liefde en passie die er ooit was. Ze probeert vast te houden, maar is ook scherp en vragend, alsof ze het nog even wil onderzoeken. Voor mij voelt ze gepassioneerd, iemand die haar liefde mist en daarom de hele tijd op zoek blijft naar wat er veranderd is.”

Herken je iets van jezelf in je personage?

“Ja, natuurlijk neem ik ook mijn eigen emoties en ervaringen mee, maar herken me vooral in haar lange adem: de liefde die blijft, maar op een gegeven moment ook de behoefte om te confronteren. Ze denkt: ik wil bij je blijven, maar je zult een keuze moeten maken.”

Wat vond je het meest uitdagend aan deze rol?

“Voor mij is het een enorme uitdaging om met tekst te werken. Ik luister sowieso normaal meer naar de melodie dan naar woorden. Nu moet ik constant alert zijn: luisteren naar de tekst en bewegen op de tekst, zo strak mogelijk. Hierdoor word ik heel erg ingekaderd en het vraagt om precisie en scherpte. Het is bijzonder om te zien hoe leesbaar je bent zonder te veel te bewegen, door de tekst”

Hoe is het voor jou als danser/beweger om in een voorstelling met tekst te spelen?

“Heel uitdagend, maar fantastisch om te doen. Het voelt wel als een next level, ook in beweging. De tekst vormt de lijn van het stuk, en wij ondersteunen die met ons spel en andersom. Samen vertellen we het verhaal. Dat vraagt enorm veel focus, ik ben echt kapot na een repetitiedag. Maar juist die intensiteit maakt het spannend. In mijn lange carrière is dit echt iets nieuws, en dat vind ik te gek.”

Kun je We Don’t Live Here Anymore in een paar woorden omschrijven?

“Alleen, samen. En samen soms ook alleen.”

Wat hoop je dat het publiek meeneemt uit jouw personage of uit de voorstelling?

“Voor mij gaat het om de raakbaarheid van liefde. Ik hoop dat het publiek daardoor geraakt wordt en er ook herkenning in vindt.”